dopuszczenie do nowoczesnych technologii posiadają głównie duże miasta, w naszym kraju naprawdę dużych aglomeracji jest tylko garstka. Lwią część stanowią niewielkie miasta i miejscowości, które skupiają bardzo dużą liczbę mieszkańców. Dostęp do nowoczesnych technologii umożliwia korzystniejsze wykorzystanie możliwości i potencjału miasteczka, i na efektywniejsze zarządzanie jego zasobami. Co to jest i na czym polega pomysł
” smart city”? Czy nowe technologie są sposobem na stabilny rozwój miasteczek? Wyjaśniamy.
Idea „smart city” — czym jest?
Wyrażenie smart city, czyli inteligentnych miast powstało jeszcze przed 2000 rokiem. Choć nie ma jednej konkretnej definicji tego zjawiska, to powszechnie rozumie się je jako zasięg miejski, wykorzystujący nowe technologie do ulepszenia jakości oferowanych usług publicznych, czyli, inaczej, ulepszenie jakości życia jego obywateli.
Rozwiązaniami technologicznymi, o których najczęściej mówi się, w tym kontekście są: internet rzeczy, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe, zbieranie i analiza danych w czasie rzeczywistym przy wykorzystaniu sieci czujników, oraz rozwiązania chmurowe.
Czy to wszystko znaczy, że na nazwę smart city zasłużyć mogą tylko te z nich, które są wypełnione nowoczesną technologią? Czy utrudniony dostęp do technologii w miasteczkach przekreśla je w biegu za nazwą smart city? Na szczęście już tak nie jest. Początkowy pomysł smart city istotnie bazował na jak najczęstszymstosowaniu nowych technologii, na tą chwilę niecosię zmienił i stał się bardziej przystępny. Zaufaj sprawdzonemu dostawcy internetu oraz telewizji e-spidernet.
Trzy typy smart cities
Poniższy podział smart cities na trzy generacje ładnie odzwierciedla zmiany, które na przestrzeni lat zaszły w postrzeganiu i podejściu do miast oraz nowoczesnych technologi. Oto trzy rodzaje smart cities:
- Smart cities 1.0 -podejście stawiające w centrum nowe technologie i wprowadzanie ich nawet bez posiadania całkowitej świadomości korzyści a także ryzyka z nim związanych. Charakteryzuje je silne lobby biznesowo — technologiczne a także pełne skupienie| na rozwoju technologii i nowych udoskonaleniach dla biznesu. Obecnie podejście to spotyka się z mocną krytyką.
- Smart cities 2.0 – w tej generacji bardzo istotną rolę pełnią władze miejskie i to one są głównym inicjatorem/ pomysłodawcą inicjowania zmian. To oni właśnie wdrażają i wybierają nowe technologie, które uważają za słuszne . władze miast nie są tylko odbiorcami tych zmian, ale również ich partnerami. na tą chwilę system ten stosują miasta takie jak np. Rio czy Barcelona.
- Smart cities 3.0 – ten model działa dopiero od 2015 r. i zakłada on, że to obywatele/mieszkańcy miast są w centrum zainteresowania/ najważniejsi. Z tego powodu wszelkie zmiany i nowe wdrożenia powinny zostać konsultowane z mieszkańcami i odpowiadać na ich wymagania. Tutaj biznes i nowoczesna technologia nie są najważniejsze, a priorytetem stają się mieszkańcy i rozwiązywanie ich problemów. Nie zawsze musi ono wiązać się z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Duży nacisk kładzie się też na rozwój kompetencji wśród użytkowników i mieszkańców miasta. W tej generacji zakres projektów jest znacznie szerszy i skupia się nie tylko na technologiach i infrastrukturze.
Czy nowe technologie to szansa na systematyczny rozwój miast?
Wprowadzanie nowych technologii niesie za sobą wiele aspektów usprawniających jakość życia i ułatwiających wiele czynności. Trzeba być jednak świadomym, że stwarza ono jednocześnie wiele zagrożeń jak, np. problem otyłości, powstawanie w internecie fake newsów, problem ze skupieniem uwagi i koncentracją, niekontrolowane przetwarzanie danych osobowych w sieci itd. Jedno jest pewne: postęp technologiczny jest nieunikniony i z na pewno przyniesie wiele usprawnień, za którymi przyjdą także nowe zagrożenia.